Ik krijg geen lucht meer: Hoe je jezelf ruimte kunt geven om te voelen
Ken je dat gevoel? Alsof je wordt bedolven onder een lawine van emoties, vastgeklemd in een situatie waar je geen uitweg ziet. Het voelt verstikkend, net als vroeger op het schoolplein, onderop een hoopje kinderen, terwijl het gewicht van anderen je adem beneemt. Die drukkende last, dat benauwde gevoel – het komt terug. Keer op keer.
Hoe ga je om met die verstikkende gevoelens? Misschien probeer je ze te negeren, ze weg te duwen of te rationaliseren. Maar wat als ik je vertel dat er een andere weg is? Een weg die je helpt om die vicieuze cirkel te doorbreken en weer lucht te krijgen?
Wat als je blijft in plaats van vlucht?
Ik weet hoe overweldigend die emoties kunnen zijn. Tijdens een moeilijke periode in mijn leven voelde ik me alsof ik voortdurend onder zware stenen van angst en verdriet zat. Het benauwde gevoel van toen op het schoolplein kwam steeds terug. Mijn eerste instinct was om weg te duiken, te vermijden, alles maar niet te voelen.
Maar toen ik tijdens een sessie Brainspotting besloot om niet langer te vechten tegen die emoties, gebeurde er iets onverwachts. Ik bleef, ik voelde, ik gaf me over aan het ongemak. En juist die overgave bracht verlichting. Het was alsof ik, door het gewicht volledig te erkennen, eindelijk de kracht vond om mezelf onder die stapel vandaan te halen.
Hoe overgave je helpt en vrijheid geeft
Het klinkt misschien tegenstrijdig: blijven bij je gevoelens in plaats van ze weg te duwen. Maar hoe meer je de pijn toelaat, hoe minder kracht het over je heeft. Door stil te staan en je volledig te richten op wat je voelt, geef je je lichaam en geest de kans om te verwerken wat vastzit.
Dit betekent niet dat je alles alleen hoeft te doen. Het is juist belangrijk om te erkennen dat deze gevoelens normaal zijn. Iedereen ligt wel eens onder die emotionele stapel. Het begint met jezelf toestaan om even niet oké te zijn, en dat te accepteren zonder oordeel.
Sta stil, adem in en uit, en geef jezelf de ruimte om te voelen. Het is geen zwakte om hulp te vragen. Juist door je kwetsbaarheid te omarmen, zet je een krachtige stap naar heling. Zoals ik heb geleerd: soms is het simpelweg naast iemand staan in hun strijd al genoeg om lucht te geven.
De weg door de pijn heen
Het gewicht van emoties kan verlammend voelen, maar het hoeft je niet te definiëren. Geef jezelf toestemming om te voelen wat je voelt. Door je emoties te erkennen en te accepteren, laat je je overlevingsbrein weten dat het oké is. Dat jij sterk genoeg bent om ze te dragen.
Denk aan dat verstikkende moment op het schoolplein. Toen leek het alsof je geen lucht kreeg, maar uiteindelijk kwam je toch weer overeind. Zo werkt het ook nu: de enige weg eruit is er doorheen. Hoe zwaar het ook voelt, je bent sterker en veerkrachtiger dan je denkt.
Sta stil, adem, voel
Wanneer je het gevoel hebt dat je geen lucht meer krijgt, neem dan een moment. Adem in, adem uit. Blijf even bij het ongemak, zonder te oordelen. Vertrouw erop dat je lichaam en geest weten wat ze nodig hebben om dit te verwerken.
En weet dat je het niet alleen hoeft te doen. Hulp vragen is geen teken van zwakte, maar van moed. Of het nu gaat om een therapeut, een vriend of iemand die simpelweg naast je staat, verbinding maakt het gewicht lichter.
Geef jezelf de ruimte. Want hoe zwaar het ook voelt, er komt een moment waarop je weer lucht krijgt. En dat moment begint met het zetten van de eerste stap – de moed om te blijven, te voelen, en er doorheen te gaan.
